Beloofd is beloofd, hierbij de eerste pics van onze ijsklimacties in Italiƫ. De langst geklommen route, en ook de mooiste, was de Centrale di San Guiseppe (op dinsdag 12 februari). Afhankelijk van de condities kan er tot 300 lengtemeters geklommen worden, maar wij hebben er ongeveer 220 meter gedaan. De aanloop kon niet relaxter. 15 minuutjes over uitstekend paadje naar bened, beek over en een prima plekje om te starten. Kwaliteit van het ijs was goed (plastic-ijs) tot matig (iets te brokkelig). Zekeren deden we dan ook ruim uit de baan van de voorklimmer. Na de eerste door, Tim voorgeklommen, touwlengte kwamen we er achter dat we maar 7 ijsboren in de route hadden meegenomen i.p.v. 10... Hij had er al twee gebruikt voor een standplaats dus die kon ik al niet meenemen voor de volgende lengte. Bij nader inzien toch maar kijken of er niet een standplaats met nuts en friends te fabrieken viel. Na een traverse en de betere kreatief met kurk activiteiten kon ik een driepunts-standplaats bouwen en weer verder met 7 ijsboren. We gingen er daarbij van uit dat er met de volgende touwlengtes genoeg rots was om standplaatsen te maken.
Ik deed de volgende korte touwlengte en daar zat dan toch een heus geboord relais. Tim mocht zich wederom klaarmaken voor een lange run en vanaf toen alleen nog geboorde standplaatsen. Mooier kon het niet. Tussen de ijsstukken zaten nog de nodige sneeuwvelden. Het uitklimmen daarvan is altijd precisiewerk. Zeg maar de Bleau-uitklim binnen het ijsklimmen. Even het koppie er bij houden voor het beste resultaat. De uitzichten zijn ondertussen ruig en het feit dat er totaal geen andere klimmers in de wijde omtrek zijn doet ook goed. De nog nauwelijks (echt) gebruikte bijlen en schoenen van Tim komen ruimschoots aan bod. Ook mijn gepimpte ijsbijlen voldoen super. Ghiaccio ultimo, belissima. De dag wordt besloten met een riante primo en secundo in de herberg. De waard kon niet geloven dat wij op een paar repen de dag doorgebracht hadden. More pics to come.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten